Düşünceler neden yoğunlaşır gecede? Nedendir karanlıktaki o mistik hava?
Gece midir gizemli olan, yoksa insan mıdır geceyi gizemli yapan?
Karanlığın hüznüdür belki insanı cezbeden, cansız bir beden gibi öylece duran. Cesedin kokusu yayılır gibi yayılır karanlığın kokusu, inceden..
Anlamazsın başta, yalnız kalmak istersin, umut beklersin geceden.. bilmezsin aslında gecenin yarayı depreştirdiğini, yalnızlığın insanı kahrettiğini.. Öylece devam edersin yaşamaya, bir zaman sonra gece olur yaşamın adı, yanlızlık olur. Karanlık düşünceler sarar tüm ruhunu.. işte bütün amaçlarından umutlarından yoksun olan sen anlamaya başlarsın ışığın gücünü, atarsın beynindeki karanlık düşünceyi..
O sırada tüm ihtişamı ile güneş göz kırpar koca bir dağın ardından kırparcasına.. O mistik hava uçar gider, her şey yeniden başlar ve anlarsın ki hayat her şeye rağmen güzel..
25.07.2001
Çarşamba
Tozlu sayfalar arasından bulup çıkardığım bir yazım..
